Witamina D dla dzieci – co warto o niej wiedzieć?
Jednym z najczęściej zalecanych przez pediatrów suplementów diety jest witamina D. Dla dzieci właściwy jej poziom w organizmie jest kluczowy – jest potrzebna do zarówno prawidłowego wzrostu i rozwoju, jak i pracy układu odpornościowego. Co warto wiedzieć o witaminie D dla dzieci? Ile jej podawać i w jaki sposób? Czym grozi niedobór witaminy D? Sprawdź!

Czym grozi niedobór witaminy D u dzieci?
Główne zadanie witaminy D w organizmie człowieka polega na utrzymaniu prawidłowego poziomu wapnia i fosforu, a z kolei te pierwiastki są niezbędne do przeprowadzania procesu kostnienia i powstawania związków, które budują kości.
Witamina D w ogromnym stopniu wpływa na rozwój, czyli kształtowanie się, i utrzymywanie w dobrej kondycji kości i zębów. Dodatkowo ma również duży udział w prawidłowym funkcjonowaniu układu odpornościowego oraz obniża ryzyko wystąpienia wielu chorób, w tym cukrzycy czy nadciśnienia.
Niedobór witaminy D u dzieci może m.in. wywołać krzywicę i zwiększyć podatność na infekcję. Jest zatem istotne, aby norma witaminy D3 u niemowląt i małych dzieci była stale zachowywana, natomiast nie mniej ważne jest utrzymywanie jej właściwego poziomu także u starszych dzieci, młodzieży i dorosłych.
Jak dostarczać organizmowi witaminę D?
„Witamina D” to nazwa dość szerokiej grupy związków, z których najważniejszą rolę w organizmie odgrywa witamina D3. Szacuje się, że niemal 90% zapotrzebowania na witaminę D może pokryć jej synteza skórna – ten związek organizm produkuje sam, z udziałem promieni słonecznych. Witamina D jest również dostarczana z pożywieniem, a sporo zawierają jej ryby, takie jak dorsz, łosoś, tuńczyk czy śledź. Ważnym źródłem witaminy D3 jest też tran oraz żółtka jaj i ser żółty.
Naturalne źródła witaminy D zwykle jednak nie zaspokajają całego zapotrzebowania organizmu. W pochmurne dni oraz jesienią i zimą synteza skórna witaminy D jest niemożliwa. Z kolei gdy słońce praży, wtedy skórę zwykle chronimy filtrami, które powodują obniżenie podaży witaminy D.
Jaki jest odpowiedni poziom witaminy D3 w suplementacji?
Ponieważ najważniejszym źródłem witaminy D3 jest „słońce” – czyli synteza związku w skórze poprzez promieniowanie UV – niełatwo ustalić niezbędne dzienne normy, bo zależą przede wszystkim od tego, jakie części ciała i przez jaki czas wystawiamy na działanie promieni słonecznych. Jeśli zaś chodzi o suplementację witaminą D lub też dostarczanie jej wraz z pożywieniem, różne instytucje podają odmienne normy.
Według zaleceń Polskiego Instytutu Żywności i Żywienia 10-15 µg to odpowiedni poziom witaminy D3 u niemowląt. Normy zalecane dla dzieci od 1. do 9. r.ż. to 15 µg. Młodzież i osoby dorosłe powinny dostarczać organizmowi od 20 do 50 µg witaminy D dziennie (są to rekomendacje dawkowania w populacji osób zdrowych) w okresie jesienno-zimowym lub przez cały rok, jeśli ekspozycja na słońce jest mała.
10 µg to 400 j.m (jednostek międzynarodowych) – zwykle w tych jednostkach podaje się sposób dawkowania witamin (i innych substancji). Witaminę D3 jako suplement diety powinno się podawać dzieciom przez pierwsze dwa lata, jednak w późniejszym wieku zwykle także się to zaleca, przynajmniej jesienią i zimą.
O zalecenia w kwestii suplementacji witaminy D3 warto zapytać lekarza. W praktyce poziom zapotrzebowania jest uzależniony nie tylko od pogody, ale także od podaży witaminy D z żywności, od masy ciała i ogólnego zdrowia. Być może lekarz zaleci wykonanie badań laboratoryjnych na stężenie witaminy D lub też ustali jedną, uniwersalną i bezpieczną dawkę. Zwykle nie ma ryzyka przekroczenia zalecanego poziomu, jeśli stosujemy się do wytycznych w ulotce, którą opracowują firmy wprowadzające do sprzedaży suplementy diety.
Jak wybrać właściwe suplementy „witamina D3” dla dzieci?
„Witamina D” dla rocznego dziecka zwykle nie różni się od tego samego suplementu diety dla noworodka bądź niemowlęcia – zmienia się tylko sposób dawkowania, do którego należy się stosować. Dla dzieci najlepiej wybrać witaminę D3 w formie kapsułek twist-off. Wówczas zawartość kapsułki wyciskamy bezpośrednio do ust dziecka lub do pożywienia. Oczywiście form suplementów diety z witaminą D3 jest znacznie więcej – popularne są zwykłe kapsułki, ale również krople czy spray.
Aby wygodnie dawkować i podawać suplement, warto wybrać produkt przeznaczony dla dzieci w określonym wieku lub poradzić się lekarza czy farmaceuty.
Witamina D dla dzieci – dawkowanie i sposób przyjmowania
Podaż witaminy D „ze słońca” i z diety jest zazwyczaj niewystarczająca w przypadku najmłodszych – chyba że dziecko spożywa mleko modyfikowane lub inne produkty z jej dodatkiem. Uważa się, że w naturalny sposób odpowiedni poziom witaminy D u dzieci i dorosłych da się utrzymać tylko poprzez wystawianie przynajmniej 18% ciała na bezpośrednie działanie promieni słonecznych przez kilkanaście minut dziennie. W praktyce w naszym klimacie to niemożliwe.
Znaczenie witaminy D dla organizmu ludzkiego jest ogromne, dlatego suplementacja jest tak istotna. Jej sposób warto uzależnić od wieku czy preferencji dziecka, jeśli zaś chodzi o dawkowanie, najlepiej poprosić o rekomendacje pediatrę lub też przestrzegać zaleceń producenta suplementu.
Rola witaminy D w profilaktyce zdrowia jest nieoceniona, a zwykle bywa bardzo, ale to bardzo niedoceniana. Zdecydowanie warto zadbać o jej właściwy poziom poprzez „zażycie” odpowiedniej dawki słońca, zbilansowaną dietę i suplementację – zwłaszcza u dzieci, których organizmy dopiero się rozwijają i potrzebują takiego wsparcia!
FAQ:
Normy witaminy D3 do suplementacji u zdrowych niemowląt to ok. 10-15 µg (od 400 do 600 j.m.) dziennie.
To, ile wit. D dla 2-latka czy 3-latka jest potrzebne, zależy przede wszystkim od: ilości wit. D, jaka jest pozyskiwana naturalnie, dzięki słońcu i diecie, masy ciała i ogólnego zdrowia. Przed rozpoczęciem suplementacji warto też wykonać badanie na stężenie witaminy D3. Norma u dzieci, zalecana do suplementacji, to zwykle 10-25 µg.
Uważa się, że u większości Polaków – niezależnie od wieku – niedobór witaminy D jest powszechny. Pediatrzy zalecają, aby starsze dzieci suplementowały witaminę D przynajmniej w okresie jesienno-zimowym. Wiele natomiast zależy od zewnętrznych czynników (diety, kontaktu skóry ze słońcem), więc warto poradzić się specjalisty.